தெரிந்தோ, தெரியாமலோ வாழ்க்கையில் சிக்கல்களைப் பெருக்கிக் கொண்டு, சிக்கல் சுழலிலிருந்து மீளமுடியாமல் பெரும்பாலோர் தத்தளித்துக் கொண்டிருக்கின்றார்கள். அவர்களுக்கெல்லாம் வீர உணர்வை ஊட்டி, அவர்களும் வாழ்க்கைத் தத்துவங்களைத் தெரிந்து கொண்டு, வெற்றியோடும், அமைதியோடும் வாழ வழி காட்டுவதே நாம் பயின்றும், போதித்தும் வருகின்ற எளியமுறைக் குண்டலினி யோகமாகிற மனவளக்கலையின் நோக்கமாகும்.

இன்பமாக வாழ்வதற்கு, மனதின் ஆற்றலைப் பெருக்கிக் கொள்வதும், மனத்தூய்மை – வினைத்தூய்மை - இவற்றைப் பெற்றுக் கொள்வதும் மிகவும் முக்கியம். அதற்குப் பேராசை, சினம், கவலை இம்மூன்றையும் ஒழித்துவிட வேண்டும். தற்சோதனைப் பயிற்சியில் இம்மூன்றும் நீங்கிய நிலையான பேரமைதில் மனம் இயங்கக் காணலாம். மனவளக்கலைஞர்கள் தங்களையே அடிக்கடி வினவிக் கொள்ள வேண்டும்.

‘எந்த அளவிலே இந்த மூன்று களங்கங்களையும் நான் விட்டு விட்டிருக்கின்றேன், இன்னும் நான் எவ்வளவு முயன்று முன்னேற வேண்டும்,’

தவத்தினால் கூடுகின்ற உயிராற்றலைப் பேராசை, சினம், கவலை இவற்றால் இழந்துவிடக்கூடாது. கூடை நிறைய ரோஜாப் பூக்களைப் பறித்து, அதை ஒரு சாக்கடையில் கொட்டிவிட்டால், எவ்வாறு இருக்கும்? அதுபோலவே, நாம் தவம் இயற்றி அருளாற்றலைப் பெருக்குகிறோம். இவ்வருளாற்றல் எவ்வளவு உயர்வானது? சிறப்பானது? இதைப் பாதுகாக்க வேண்டாமா? என்று வினவுகிறார் வேதாத்திரி மகரிஷி.

குழந்தைகள் மத்தியில் தம்பதிகள் சண்டையிடுவதோ, ஒருவரை ஒருவர் மதிப்பில்லாமல் நடத்துவதோ, பேசுவதோ, இழித்துக் கூறுவதோ தீய பதிவுகளை அக்குழந்தைகளின் மனதில் ஏற்படுத்திவிடும். தன்னடக்கமும், பிறர்நலம் நாடுகின்ற பண்பாடும் இல்லாத தம்பதிகள் ஒழுக்கமும் மேன்மையுமுடைய மக்களைப் பெற முடியாது. மக்கட் செல்வமானது, பெற்றோருக்கு மட்டுமின்றி, குடும்பத்துக்கும், ஊருக்கும், நாட்டுக்கும், உலகுக்கும் நலம் பயக்க வல்லது. அச்செல்வத்தைப் போற்றிக் காப்பது இல்லறத்தாரின் முக்கியமான கடமையாகும்.

ஒவ்வொருவரும் நன்மைகளையெல்லாம் அடைய வேண்டுமென்பது நல்ல விருப்பம் தான். ஆனால், தீமைகளை ஒழிக்கவில்லையானால் எப்படி நன்மைகள் கிடைக்கும்? நிலைக்கும்? சிந்தனையை ஓட்டுங்கள் என்ன நலம் வேண்டுமோ, அந்த நலத்தைப் பெறுவதற்காக ஏற்ற செயல்களைப் பின்பற்றுங்கள். விளைவு நிச்சயம். வெற்றி, நிறைவு, மகிழ்ச்சி, அமைதி இவை உங்கட்கு அருட்பேராற்றலின் பரிசாகக் கிடைக்கும். அவற்றை நீங்கள் உங்கள் குடும்பத்தினருக்கு பரிசாகத் தரலாம்.